QATAR
Yes … na een lange winter hard werken zonder vakantie was het tijd om elke moment van de dag van een zonnetje en mijn twee boys te gaan genieten en dat deden we in Qatar. Even duidelijk maken dat deze familievakantie NIET gesponsord is en ik dus plan om zoals in het verleden reisverslagen van onze tripjes steeds objectief en informatief te brengen. Wie weet verlekker ik er mensen mee die zelf een break of quality time met hun geliefden kunnen gebruiken. Qatar dus …
Ik kreeg voor ons vertrek vaak de vraag ‘Naar Qatar, wat is daar te zien’?! Blijkbaar is het geen voor de hand liggende bestemming en denken mensen dat er enkel zand en water te zien is. Op voorhand dacht ik dan ‘Euhm strand, zon, zee en de binnenkant van mijn ogen is exact het enige wat ik plan te zien dus dat is perfect voor mij’. Na de opnames van Dertigers, de kerstperiode in mijn supermarkt, en een druk voorjaar voor Niels op het werk moet ik dus bekennen dat ik elke bestemming met zon top had gevonden, maar het werd dus Doha in Qatar dat aan mijn weinige voorwaarden voldeed.
We vlogen met Qatar Airways wat onvoorstelbaar vlot en comfortabel verliep. Het vliegtuig was zeer ruim en voor Jack was er een heel uitgebreid aanbod voor kinderen op de tv in de zitjes voor ons. Dit maakte de heenreis van 6 uur en terugreis van 7 uur totaal niet vervelend (ok op de terugreis heeft hij 5 van de 7 uur geslapen omdat hij drie plekken voor zichzelf had doordat het vliegtuig half leeg was HOORAY HOORAY). Dat is op zich dus al een aanrader.
Bij aankomst vielen al meteen de zachte temperaturen voor februari op. De temperaturen schommelen er momenteel rond de 24 graden wat eigenlijk a point was voor mijn vermoeide lijf. Door er met een paar residents te praten werd wel al snel bevestigd wat we al wisten … het is een te vermijden plek in de zomer wegens 45 graden … Te is nooit goed hoor ik mijn moeder in mijn achterhoofd zeggen.
Er is wel degelijk veel te zien en er zijn zeker uitstappen te maken (naar de woestijn, boottripjes, quads, …), maar omdat ik 5 maanden zwanger ben zal je deze keer op de foto’s vooral drie chillende mensen te zien krijgen. Wat mij wel zeer aangenaam verrast heeft is de mentaliteit van de mensen die er wonen. Door het strenge bestuur van het land is criminaliteit daar quasi onbestaande en iedereen is er oprecht vriendelijk en behulpzaam. Je kan zonder overdrijven je handtas een uur lang onbewaakt op een tafeltje zetten en niemand zal er aankomen wat ik in België toch nooit zou doen. Je ziet er nooit vuil op straat en mensen volgen er, door de strenge en correcte straffen, netjes de regels. Voor veel mensen lijkt dit misschien eng, maar ik vond het toch een heel gerust en aangenaam gevoel geven vooral als je reist met een kleuter. Vooral ook naar kinderen toe is er voor familie’s erg veel respect en veel extra voorzien. Dit voel je al meteen bij aankomst op de luchthaven van Doha waar er een aparte rij is aan de douane voor mensen met kinderen (HOORAY AGAIN!). Ook geldt het vooroordeel niet dat je er als vrouw veel ‘vleesje’ moet bedekken en moet opletten wat je doet. Je kan er als Westerse vrouw in een rokje of short rondlopen zonder dat er enige aanstoot aan gegeven zal worden en ook de plaatselijke vrouwen gaven me niet meteen de indruk erg onderdrukt te zijn.
Ik zou het dus meteen terug doen en kan het enkel aanbevelen als je een ontspannen en rustige vakantie beoogd.
