TIGNES
Onze eerste skivakantie met mijn schoonfamilie en Jack ging naar Tignes …
Het is een perfect skigebied hadden we opgezocht. Hoog genoeg om met Pasen te kunnen skieën, eindeloos veel pistes, kindvriendelijk, een gezellig dorpje en een Folie Douce voor een prima après-ski met mijn schoonbroer en -zus. Tignes werd het dus ;-). En of ik enthousiast was, want we hadden al een paar jaar niet kunnen genieten van de bergen door zwangerschappen, geboortes, …
Op onze eerste dag scheen de zon volop en we vlogen we er enthousiast in. Terwijl opa op de babypiste les gaf aan Jack ging de rest meteen de pistes verkennen samen. So far so good. Toen maakten we trouwens ook de prachtige foto’s aan L’Aiguille Percee (Het Oog Van De Naald). Een stralende zon, de pistes die er perfect bij lagen … dat beloofde dus een top week te worden.
Helaas zijn het weer en kinderen onvoorspelbaar. Dag 2 sneeuwde het volop en leek Jack een beetje ziek te worden (de dag ervoor had hij een hoest en snotneus, maar dat gebeurt wel vaker uiteraard). Na controle had hij 39 graden koorts. Opstarten van medicatie dus en een dagje binnen tijdens de sneeuwstorm … no problemo. Helaas ging het zowel met het weer als met Jack van kwaad naar erger. Zijn koorts liep op tot 40 graden en we zaten al snel bij de plaatselijke dokter. Een virusje dat hij moet uitzieken was het verdict. Geen zorgen maken, maar wel binnen blijven. En dus hielden we afwisselend allemaal de wacht bij Jack die een paar uur per dag sliep en voor de rest weinig teken van leven gaf. Toen zijn koorts tegen de 41 graden zat zweette ik even hard als hem en werd ik ook fysiek ongemakkelijk bij het idee alleen al. Na een nieuw bezoekje aan de dokter daar en een paar telefoontjes met onze dokter thuis besloten we donderdagavond halsoverkop naar huis te vertrekken om vrijdag naar onze eigen dokter te kunnen gaan voor de zekerheid. Na een lange tocht ’s nachts van negen uur die onze held papa aan één stuk deed kwamen we om 04h ’s nachts thuis aan. En rarara Jack werd vrijdag wakker in zijn eigen bedje zonder koorts. Die bleef heel de dag weg en ondanks dat hij nog beetje flauw was werd snel duidelijk dat hij zich pakken beter voelde. Oef opgelucht ademhalen hier.
Gelukkig hebben Niels en ik afwisselend toch nog op ons snowboard of latten gestaan en zijn we weer een lesje rijker over reizen met kids. Het is fijn, maar onvoorspelbaar. Dat nemen we erbij en we doen snel een nieuwe poging. Want dat ene dagje op de latten daar geraakt hij maar niet over uitgepraat. Hij heeft op de “skibergen” gestaan en vond het heel leuk. Of hoe een kind flexibeler is en sneller tevreden dan de mama en papa. We nemen een les aan hem en zijn tevreden met wat we wel hebben kunnen doen en met het feit dat ook dit virusje weer bedwongen is.
Bedankt aan O’neill Europe en Adidas Eyewear voor mijn leuke snowgear die ik die paar uur op het witte poeder dan toch heb kunnen dragen. Het gaat de kast in nu tot de volgende poging.
Moesten jullie ook zin gekregen hebben … hier kan je een aantal fijne opties bekijken.
